Devlet Bahçeli, Recep Tayyip Erdoğan ve Abdullah Öcalan’ın merkezinde oldukları yeni arayış, Ramazan ayına girerken birinci meyvesini verdi. Her biri, temsil ettikleri kesitlerin en güçlü isimleri olan bu önderlere çok güvenen de var, güvenmeyip dert duyanlar da.
Elbette her iki kesitin de haklı münasebetleri var, bunu kimse inkar edemez. Esasen barışın zorluğu tam da bu noktadadır; kalıcı barışa lakin toplumun çoğunluğunun inanç duyacağı, inanacağı ve yürekten destekleyeceği bir süreçle ulaşılabilir.
Bir öteki zorluk da ulusal, bölgesel ve global çıkar kümelerinin savaşa endeksli her türlü kazanımını, konforunu ve çıkarını kaybetme telaşıyla yapılacak provokasyonlardır.
Bu zorlukları aşmak kolay olmasa da imkansız değil. Öncelikle barışa inanan, barışı isteyen herkesin tüm uygun niyetiyle bu sıkıntıların aşılması için elinden gelen çabası göstermesi gerekir.
Bu noktada, akla haklı bir soru gelebilir: “Tamam, elimizden geleni yapalım da ne olduğunu, ne yapılmak istendiğini bilmiyoruz ki.”
Ne yapılmak istendiğini, ben anlatmaya çalışayım.
Savaş, silah, şiddet, terör, kan, gözyaşı, mevt ve yıkım bitsin isteniyor kardeşlerim, hepsi bu kadar. BİTSİN İSTENİYOR! Alışılmış gerekli tüm tüzel ve siyasi alt yapının TBMM tabanında oluşturulması kaydıyla.
“Bu benim için kâfi değil” diyenlere şunları söyleyeyim:
– Kıymetli kardeşim, silahı ellerinde tutanlar artık savaşı bitirmeye karar veriyorsa sen bunun tam olarak neyinden rahatsız oluyorsun?
– Yola siyasi, sivil çabayla devam edilecekse kendine güvenmiyor musun? PKK yahut devletin silahına güvenerek siyaset yapıyorsan elbette savaşın bitmesinden huzursuz olursun. Ama her savaşın bir sonu vardır, kendini buna hazırlayarak barışı desteklemen en ahlaki, en hakikat olanıdır.
– “Ben Kürt’üm, benim haklarım ne olacak?” diyorsan evvel kendine güveneceksin. Tecrübelerine, birikimlerine, örgütlü ve politik halkına güveneceksin. Siyasi gayret yolunun bir teslimiyet, mağlubiyet, kayıp olmadığını anlayarak inanarak yola devam edeceksin.
– “Ben Türk’üm, ‘teröre’ taviz verilirse ülkem, devletim ayrılamaz mi?” diye korkuyorsan sen de evvel kendine ve sonra da bin yıllık kardeşin Kürt’e güveneceksin. Devlet Kürt’ün de devleti olursa adil, eşit, özgür bir hayat gayretini siyasetle, barışçıl yollarla sürdürecek olan Kürt’ün yanında olursan elinden tutarsan bırak bölünmeyi, daima birlikte büyüyeceğimize inanmalısın.
– “Bu iş bu kadar kolay mi, altında bir bit yeniği yok mu?” diye tereddütlüysen sana da şunu söyleyeyim kardeşim: Bu iş bu kadar kolaydır. Ancak bu “basit” şeyi gerçekleştirebilmek çok önemli bir çalışmayı, çabayı ve planlamayı gerektirir.
Çözüm kolaydır lakin ciddidir. Ciddidir zira burası Orta Doğu’dur, eller hala tetiktedir, hala kan akmaktadır. Ciddidir zira vefat ciddidir ve vefattan daha önemli tek bir şey varsa o da hayattır. Bu iki önemli şeyden ömrü hâkim kılmaya çalışmak, dışarıdan göründüğü kadar kolay değildir.
Barıştan, barışmaktan korkma kardeşim. Türk, Kürt el ele vermekten, Türkiye’yi büyütmekten korkma. Bölgeyi barışa taşıyacak her adımı desteklemekten korkma. Korkma ki bu kere silahları susturup siyaseti konuşturabilelim. Siyasi gayretle de yoksulluğu, işsizliği, açlığı, adaletsizliği ve eşitsizliği daima birlikte yenelim. Savaşa harcanan milyarlarca doların direkt halka harcanmasını sağlayalım. Barışın tıpkı vakitte ekmek, aş, iş olduğunu unutmayalım.
Erdoğan, Bahçeli ve Öcalan… Allah hepsine uzun ve sağlıklı ömür versin lakin hayatlarının son dönemecinde Orta Doğu barışı, tarihi Kürt – Türk barışı için inisiyatif almış bu üç önderin başarılı olabilmeleri için ben elimden gelenin fazlasını yapacağım.
“Peki ya seçim?” diyorsan o da senin işin, senin kararın, senin iradendir canım kardeşim. Sen halksın, son kararı sen verirsin. Kimse bugün senden Erdoğan’a, Bahçeli’ye yahut DEM Parti’ye ya da CHP’ye oy vermeni istemiyor, barış ağacına bir damla suyu da senin vermen isteniyor.
Ben, Gabar’da nöbetteki asker kardeşimin de Kandil’deki öz kardeşimin de ölmesini istemiyorum. İkisi de birbirine kurşun atmayı bıraksınlar. Evvel bin yılın hatırıyla doya doya Türk, Kürt birbirimize sarılalım, sonrası siyasi uğraşın, siyasetçilerin işidir, bizim işimizdir.
Bu Ramazan ayı artık kalıcı barış, kardeşlik ve huzur getirsin. Bunun için hepimiz barışın yanında olalım.
Ben barışın yanındayım, başarana kadar.
