18 yıl evvel öldürülen ve 19 Ocak’taki mevt yıldönümünde 23,5 Hrant Dink Hafıza Merkezi (Agos’un eski ofisi) önünde saat 15.00’de anılacak olan Hrant Dink’i, akademisyen ve muharrir Murat Sevinç anlattı.
Agos’un bugün yayınlanan ve büyük kısmı Dink’e ayrılan yeni sayısındaki “Hrant Dink’in yokluğu benim için ne söz ediyor?” başlıklı yazısında hiç tanışmadığı Dink’e dair kanılarını aktaran Sevinç’in yazısından bir kısım şöyle:
“Hrant Dink buralıydı, burayı terk edemeyecek kadar buralı ve ülkesini sırf sevmiyor, tıpkı vakitte yeterli tanıyordu. Sıklıkla, ‘hiçbir Türk’ün kalbini kırmak istemediğini’ lisana getirmesi, hayatı ve tarihi ‘siyah-beyaz’ aksiliğiyle düşünmeyi reddetmesi, her rengi görmeye çalışması ve bu çeşitlilikten duyduğu memnuniyet, kendi kimliğine ısrarla sahip çıkarken bir ‘Türkiyeli’ olduğunu dünya âleme inatla hatırlatması, ezberleri reddedip ‘lügatini’ yaratması, bir yandan resmî tezleri elinin zıddıyla iterken öbür yandan Ermeniliğinin ‘başkalarının’ sermayesine dönüşmesine karşı çıkışı ve her ne yazıp konuşuyorsa bunu birebir nezaketle, tıpkı hassaslıkla, tıpkı diğerkamlıkla yapışı… Dink’i özlememin nedenleri olmalı. Sıkıntısını, keder sahiplerine anlatırken kibirle hareket etmedi, çünkü bu ülkede, birinci Ermeni arkadaşını 30’lu yaşlarında bulan ‘okumuşlar’ olduğunu pek düzgün biliyordu.
Üç milyonken, üç yüz bin oldu; akabinde, o kadarına da tahammül edilemedi… Bir halktan, kültürden, zanaatkârdan, sanatkardan, siyasetçiden, entelektüelden, beşerden kelam ediyoruz, birkaç bin yıldır bu toprakta yaşayan, dini, lisanı farklı, binlerce ibadethanesi ve okulu olan koca bir halktan. Bugün hâlâ, ırkçıların lisanında bir anda küfre dönüşebilen, Cumhuriyet tarihi boyunca çabucak her vakit ‘mili güvenlik’ sorunu olarak algılanan bir halk. Hrant Dink, böylesine kuvvetli bir yurttaşlığı, buralı olmayı, buralılık için çaba etmeyi, toprağındaki her tasayı ‘kendi yükü’ olarak görmeyi seçti. Vaktimizde, fırsatını bulanın terk ettiği bir ülkeyi ve insanını, kendi ‘şifâsı’ saydı. Konuşmaktan, anlatmaktan, dinlemekten, barış içinde birlikte yaşamaktan öbür bir kederi olmayan Hrant Dink’i, kendi şifası kabul ettiği halka hakaret etmekten yargılayıp amaç haline getirdiler, bunun koskoca bir palavra olduğunu bilerek.
Hrant Dink ile birlikte, sadece dünya düzgünü bir insanı değil, memleketin sağına ve soluna sık uğramayan, kibirden arınmış, içten, berrak ve niyetli bir lisanı yitirdi memleket. Hiç tanışmadığım bir beşere duyduğum hasret bundandır. Hrant Dink, Ermeni, Türkiyeli ve sosyalist bir gazeteciydi. Hrant Dink, çok dürüst bir insandı.”
YAZININ TAMAMI
(ALINTI)
