İSTANBUL – Mesleksel Eğitim Merkezi (MESEM) kapsamında Konya Karapınar’da çalıştığı iş yerinde bir tarladaki panoyu tamire gittiğinde elektrik akımına kapılarak öldüğünde 16 yaşındaydı Eren Dağ. Yapmaması gereken işi yaptığı için geçtiğimiz Temmuz ayında ölen Eren Dağ’ın ailesi sorumluların yargılanmasını istiyor. Olayın üzerinden 7 ay geçmesine karşın hala dava açılmış değil. Eren Dağ’ın babası Murat Dağ, dava açılmamasına yansısını “Sanki cam kırıldı, parmak yaralandı” kelamlarıyla söz etti.
7 AY GEÇTİ KİMSE YARGILANMADI
MESEM kapsamında çalışırken, son 1 yılda 10 çocuk hayatını kaybetti. Çocuk vefatlarından sonra hiçbir kamu görevlisine dava açılmazken iş yeri sahipleri ortasında kayda paha bir yargılama da bulunmuyor. Eren Dağ’ın vefatıyla ilgili de sırf tazminat davası açıldı. Aile, tazminat davasının kıymetli olmadığına vurgu yaparken, ceza davası açılmasını istiyor. Lakin yargılama için İsimli Tıp’ın yeni raporunun beklendiği söz ediliyor.
‘SANKİ CAM KIRILDI, PARMAK YARALANDI’
Oğlunu kaybeden Murat Dağ, kendisiyle birlikte eşinin de şikayetçi olduğunu belirterek, “Ben şikayetçi oldum, eşim de şikayetçi oldu. 7 ay oldu hala dava açılmadı. Güya cam kırılmış, parmak yaralanmış üzere bir durum var. Hiçbir halde yol alamadık” diye konuştu.
Sürecin uzamasını reaksiyon gösteren ve rastgele bir uzlaşma talebini kabul etmeyeceğini belirten Murat Dağ, “Hiçbir şey istemiyorum, şikayetçiyim. Süreç uyguna mi yoksa berbata mi gidiyor, hiçbir fikrim yok” dedi.
‘BİR ŞEYLER DÖNÜYOR’
Eren Dağ’ın vefatından sonra hazırlanan uzman raporundaki tabirlere de yer veren Murat Dağ, “Bilirkişi raporunda patron kusurlu, tarla sahibi kusurlu, oğlum kusursuz formunda rapor verildi. Ayrıyeten bir de tazminat davası var ancak tazminat değerli değil. 7 ay oldu ceza davası açılmadı, tutuklu kimse yok. İsimli Tıp yeni rapor istemiş. O raporun da gelmesi bir buçuk ayı bulurmuş. Bir şeyler dönüyor lakin bilemiyorum” diye konuştu.
‘ELİNİZİ ÇEKMEYİN, MESEM’İ YAZIN’
Murat Dağ, oğlunun vefatının akabinde Gazete Duvar’a yaptığı açıklamada şöyle konuşmuştu: “Çok çocuk ölmüş, haberim de yoktu. Ateş düştüğü yeri yakıyor, anladın mı? Bu türlü iş mi olur ya, yazık günah ya. Ben okula yazdırdım ne bileyim bu türlü olacağını. 3 tane vazifeli çıkarsınlar, çocukları takip etsinler, olmuyor mu, ailesine başvursunlar. Bilgilendirin bizi ya. Ben çocuğumu güttüm güdeceğim kadar. Vatanına saygılı olsun diye yetiştirdim. Tarlada çarpılsın diye yetiştirmedim. Bu iş biraz takipsizlikten oldu. Çocuklar yanıyor usta. Karapınar’ın endüstrisini görseniz her yer çocuk. 15 yaşında çocuk okumuyorsa, mesleği öğrenecek. Mesleği öğrenecek lakin 30 yaşındaki adamın işini de yaptırmayacaksın. Okulun da ihmali çok.”
