Kimliğin çığlığı: Toplum, aile ve kabul arayışında bir yolculuk

Toplumların evrimi, insanın kimlik arayışına olan bakış açısını daima olarak şekillendirir. İnsan, yüzyıllardır kimliğini sırf kendisiyle değil, etrafıyla de kurmuştur. Toplumlar, bireylerin kabul görme, kimliklerini özgürce tabir etme haklarını nasıl ele alacakları konusunda bir arayış içindedirler. Her birey, bir yandan kendi kimliğini bulmaya çalışırken, bir yandan da dış dünyadan gelecek yargılarla yüzleşmek zorunda kalır. İster cinsel yönelim, ister etnik köken, ister dini inanç olsun, bu kimlikler toplumda yer edindiği formda şekillenir. Lakin bazen bu süreç, kişinin içsel çatışmalarının bir yansıması olur. İçsel kimlik ile dışsal kabul ortasındaki bu tansiyon, birçok bireyin hayatının merkezine oturur. Pekala, kim, ne vakit ve hangi şartlarda kabul edilir?

Rüzgarına Kapılmak, Deniz Sevinçli, 312 s., Eksik Modül Yayınları, 2024

Bu soru ışığında yalnızca bir öykü anlatmaktan çok, toplumsal bir soruyu sorgulamaya başlayan birtakım eserler çıkar karşımıza. Deniz Sevinçli’nin Bir kelebeği Yakalamak isimli romanının devamı niteliğindeki yeni romanı Rüzgârına Kapılmak da bu kitaplardan biri. Eksik Modül Yayınları tarafından yayımlanan bu roman, bireylerin kendilerini tanıma, kabul etme ve nihayetinde toplumla barışma süreçlerini ele alırken, bu sürecin sancılarının ne kadar derin olabileceğini ortaya koyuyor. İki ana karakter üzerinden ilerleyen bu öykü cinsel kimliklerin, aile alakalarının, toplumsal bağların ve ferdi hesaplaşmaların bir ortada formlandığı karmaşık bir anlatıyı sunuyor.

TOPLUMUN KABUL VE DIŞLANMA SONLARINI SORGULAYAN BİR ROMAN!

Rüzgârına Kapılmak derinlikli bir iç seyahatin, toplumsal kabullenişin ve kimlik arayışının öyküsü. Bu roman, yalnızca iki karakterin cinsel yönelimleriyle ilgili bir hesaplaşmanın ötesinde, insanın kendisiyle ve etrafıyla olan uğraşını tüm çıplaklığıyla gözler önüne seriyor. Sevinçli, satır ortalarına sakladığı “görünmeyen” insanları ve onların dünyasını bu kadar yavuz bir halde ortaya koyarken, toplumun kabul ve dışlanma sonlarını da sorguluyor. Eser, iki eşcinselin ömür çabası üzerinden anlatılıyor. Lakin bu, yalnızca cinsel kimlik üzerinden değil, birebir vakitte bireyin kendini tanıma ve kabullenme sürecindeki duygusal derinlikleriyle şekilleniyor. Rüzgârına Kapılmak, kahramanlarının yaşadıkları etrafla, aileleriyle, toplumla ve en kıymetlisi kendileriyle olan hesaplaşmalarını içeren bir metin olarak, empati kurmanın ve insanın hem kişisel hem toplumsal kimliğini bulmanın ne kadar güçlü olduğunu vurguluyor. Tate ve Rüzgâr, aslında birer simgeye dönüşüyor. Toplumdan dışlanan, kabul görmek için çırpınan, hem geçmişin hem de geleceğin derin izleriyle var olmaya çalışan iki insan. Kitap, onların yalnızca cinsel kimliklerini değil, bir baba figürüne, aileye, geçmişe ve toplumsal etrafa olan bağlılıklarını da derinlemesine işliyor. Bu ilgiler, insanın ruhsal ve duygusal gelişiminin nasıl şekillendiğini, içindeki çatışmaları nasıl büyüttüğünü ve bazen o çatışmaları ne kadar derinde sakladığını gösteriyor.

Bir baba figürünün bireyin gelişimindeki tesirini görmek, romanın bence en değerli noktalarından biri. Tate ve Rüzgâr’ın babalarıyla olan bağları, her ikisinin de kimlik oluşumundaki zorlukları yansıtırken, içsel çatışmalarının ne kadar esaslı olduğunu da gözler önüne seriyor. Freud’un “eşcinsellik, karşı cinsle özdeşleşme sürecindeki çatışmaların sonucu” görüşünü anımsatan bir halde, hem Rüzgâr hem de Tate, babalarının yokluğunda ya da varlıklarındaki eksikliklerde büyüyorlar.

BU, BİR ‘ÖTEKİ’NİN KISSASI DEĞİL!

Rüzgârına Kapılmak, yalnızca bir “açılma” (Coming out) öyküsü değil; birebir vakitte toplumun, kimlikler üzerinden insanları nasıl yargıladığının da farkına varmamızı sağlıyor. Burada kıymetli olan şey, yalnızca cinsel kimliğini itiraf etmek değil, kişinin kendisiyle yaptığı derin çatışmalardır. Toplumun ve ailenin onlara olan yansıları, kıssayı daha da katmanlı kılarken, her bireyin içsel bir çığlıkla var olmaya çalıştığını gösteriyor. Muharrir, bu “açılma” sürecini okura sunarken, her bir adımın duygusal yükünü ve zorluklarını gizlemeden, gerçekçi bir formda aktarır. Lakin, müellifin başarısı yalnızca bu süreçleri birer olay olarak anlatmakla sonlu değil. Sevinçli, bu şiddetli seyahatleri içten bir empatiyle kaleme alırken, okuru da bu empatiyi anlamaya ve hissetmeye davet ediyor. Ve burada, bir insanın içsel kimliğiyle yüzleşmesinin, onu kabul etmekten çok daha büyük bir uğraş olduğunu bir defa daha hatırlatıyor. Toplumsal normların, ötekileştirmenin ve kabullenmemenin birey üzerinde yarattığı tesirleri sorgular, kimliğini bulma sürecinin ne kadar sancılı olabileceğini tüm çıplaklığıyla gözler önüne sererken tıpkı vakitte Tate ve Rüzgâr’ın dünyası, içsel yalnızlıklarının, kabullenilme isteğinin ve kendi kimliklerini bulma uğraşlarının kesişim noktasını oluşturuyor. Bu, bir “öteki”nin öyküsü değil, hepimizin bir biçimde karşılaştığı, yaşadığı ve kabul etmesi gereken bir süreçtir.

Sonuçta, Rüzgârına Kapılmak, bir bireyin kimliğini bulma seyahatinin toplumsal kabul ile nasıl şekillendiğine dair güçlü bir anlatıdır. Deniz Sevinçli, karakterlerini ve onların dünyalarını merhametle, hassasiyetle ve hamasetle resmederken, bu sorulara açık bir halde karşılık aramamızı sağlıyor: Kim olduğumuz, hangi dünyada var olduğumuz ve bu dünyada kabul görme hakkımız ne kadar doğal?