PKK lideri Abdullah Öcalan’ın ‘silah bırakma’ davetinden sonra gelişmeler takip edilirken Diyarbakır’da Yenişehir ve Büyükşehir Belediye Eş Başkanlığı misyonlarında de bulunan Fırat Anlı, yeni süreçle ilgili değerlendirmelerde bulundu.
’10 YIL EVVEL BİTMELİYDİ’
Güneydoğu Ekspres’ten Faruk Balcı’ya konuşan Anlı’nın açıklamalarından öne çıkanlar şöyle:
“Bu sıkıntı 10 yıl evvel nihayete ermeliydi. On yıl evvel biz bunu çözebilmeliydik. Lakin ne yazık ki ne Kürt tarafı hazırdı ne de devlet bu hususta kâfi bir irade sergiledi. Çok ağır kayıplar oldu. Beşerler hayatını yitirdi. Canlar gitti. Geri dönülemez büyük bir fatura ödedik daima birlikte. Umarım bu sefer hepimiz bu acı deneyim üzerinden insanların huzur içinde nefes almasını sağlayabiliriz. Onun için hepimiz umutluyuz. Hepimizin beklentisi ve talebi bu sıkıntıyı uzatmadan daha fazla içinden çıkılmaz hale getirmeden, bizden sonrakilere acı bir miras bırakmadan çözebilmeliyiz. Bu sorunun içine girmiş emek harcamış, temas etmiş herkes ihtiyatlıdır. Kolay bir problem değildir. Çok ağır geçmişi olan, çok çetrefilli boyutları olan bir problemdir. Bir taraf sıfırdaysa, öbür taraf yüz noktasında. Bunun optimal bir noktada buluşması makul bir istikrar kurulması kolay değildir. Ve her geçen gün bu sorun yalnızca iki taraf açısından değil, çok taraflı bir sıkıntıya dönüyor. Bu son 10 yıl içerisinde bu problemin çözülmemesinde bence bu çok taraflılığında tesiri vardır.
‘ÇAĞRI METNİNDE 2013 DENEYİMİ VAR’
Çağrı metninde alışılmış ki 2013 deneyimi vardır. O çok daha kapsamlı, tahminen beşerler açısından çerçevesi çizilmiş bir metindi. Bu türlü bir beklenti vardı. Lakin bu sefer sonuç odaklıdır. Yani, yeni bir şey söylemek yerine bunun içerisinden konsantre yani ana fikri, ana iletisi net bir biçimde altını çizen açıklamaydı. Duygusal yaklaşmamak lazımdır. Herkesin kendine nazaran bir yorumu vardır. Herkesin körün fil tanımı üzere Kürt sıkıntısına tanımı vardır. Ancak nihayetinde minimum müşterek ortak nokta çatışmasızlıktır. İnsan hayatının feda edilmemesi, can kaybının olmamasıdır. Mümkün olduğu kadar bu problemin siyasi kulvarda, siyasal aktörlerle ve siyasal sistemlerle diyalog yoluyla çözülmesi. Bu bir taraf için teslimiyet değil, karşı taraf için bir hezimet değil. Ya da karşı taraf için bir zafer değil.”
‘HEPİMİZ DÖNECEĞİZ…’
Fırat Anlı, “Süreç toplumsal uzlaşma ve barışla sonuçlanırsa, siyasi nedenlerden ötürü ülkeyi terk etmek zorunda kalanlar tekrar geri döner mi?” sorusuna ise şu karşılığı verdi:
“Kimse istekli bir biçimde yaşadığı toprakları terk etmiyor. Sürgün en ağır cezalardan biridir. Maalesef bizim coğrafyamızda cezaevleri, vefat ya da sürgün birbirinin yerine geçen ceza usulüdür. Son periyotlarda ne yazık ki ülkeyi yöneten siyasal akım bunu da bir cezalandırma tekniği olarak tercih etti. Meğer bu yalnızca Kürtler açısından bir kayıp değil, totalde Türkiye açısından bir kayıptır. Dünyanın birçok ülkesinde de askeri darbe ve emsal devirlerde on binlerce entelektüel, aydınlar, muharrir, gazeteci, sanatçı, akademisyen, insan hakları savunucuları ülkelerini terk etmek zorunda kalıyor. Bir jenerasyonun ortadan kaybolması bir sonraki nesil açısından yeri doldurulamaz boşluk yaratıyor. Bu yüzyıllık müddet içerisinde en kıymetli şey bence birikime müsaade verilmemesidir. Yalnızca sürgüne göndermenin o toplumun temsil edildiği kesim açısından bir kayıp olduğunu düşünmüyorum. Birebir vakitte köprülerin yıkılması manasına gelir. Biz Diyarbakır’da on binlerce insanı tanıyoruz. Onlarla kurduğumuz öteki bir irtibat ve hukuk vardır. Türkiye’nin aydınları, gazetecileri, bilim insanları ülkelerinde yaşama şartlarına sahip değil. Geri dönüş ise bir planlama ile olmalıdır. Geri dönmesini sağlayacak düzenekler yaratılmalıdır. Kürt siyaseti açısında sürgüne gitmiş olanlar değil, ben inanıyorum bu biçimde gelen arkadaşların tamamı ülkelerine dönmenin arayışı içerisindedir. Bulundukları yere ahenk sağlamadılar. Entegre olmadılar. Olmayacaklar. Zira o toprakların insanı, o toprakların evladı. Birinci fırsatta döneceklerdir. Hepimiz döneceğiz. Lakin bunun ötesinde bence Türkiye’den gelmek zorunda kalan ister ekonomik, ister insani sebeplerden büyük bir geri dönüş projeyle sağlanmalı ve bu toplumun bu süreci daha süratli atlatmasında daha yumuşak atlatmasında ve tahminen de kalıcı bir halde bir formül üretilmesinde son derece değerli bir rol üstlenecektir. Cezaevindekilerin tahliye edilerek toplumla bağ kurmasının sağlanması son derece değerlidir.”
(ALINTI)
