Yargıtay boşanma davası devam ederken tıpkı meskende yaşamayı af ögesi olarak görmedi. İHA’nın haberine nazaran, bir boşanma davasına bakan ilk derece mahkemesi, tarafların davası devam ederken uzun bir müddet bir ortada yaşadıkları, bu durumda tarafların karşılıklı birbirlerini affettikleri gerekçesiyle davanın reddine karar verdi.
İlk Derece Mahkemesi’nin kararına karşı müddeti içinde davacı bayanın vekil avukatı, af durumunun olmadığını, tarafların sözünde de bu durumun geçmediğini belirterek istinaf müracaatında bulundu.
Bölge Adliye Mahkemesi istinaf talebini reddetti Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi, davanın ret münasebetinin yordam ve kanuna uygun olduğu münasebeti ile istinaf müracaatının temelden reddine karar verdi. Bölge Adliye Mahkemesinin bu kararına karşı müddeti içinde istinaf münasebetlerini tekrarlayarak temyiz isteminde bulundu.
YARGITAY’IN KARARI
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, belgeye ait kararı bozdu. Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, bozma ilâmında şu sözlere yer verdi: “Toplanan kanıtlardan ve dinlenen şahit beyanlarından, davacı bayanın kanser tedavisi görmesi ve çocuklarına bakacak durumda olmaması sebebiyle dava açıldıktan sonra bir müddet daha tarafların birebir meskende yaşadıkları, bu durumda birebir meskende yaşamanın zorunluluktan kaynaklandığı, bu durumun af olarak nitelendirilmesinin mümkün olmadığı anlaşılmaktadır. Hal bu türlü iken, Mahkemece işin temeline girilerek davanın kabulü kaidelerinin gerçekleşip gerçekleşmediği konusunda tüm kanıtlar kıymetlendirilmek suretiyle bir karar verilmesi gerekirken, davacı bayanın, davalı erkeği affettiği en azından müsamaha ile karşıladığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi metot ve kanuna alışılmamış olup bozmayı gerektirmiştir.”
KARAR NE MANAYA GELİYOR?
Kararı kıymetlendiren İstanbul Barosu üyesi Avukat Fatih Karamercan şunları söyledi: “Boşanma davalarının yargılaması devam ederken eşlerin davranışlarının af olarak nitelendirilebilmesi için eşlerin bu davranışlarının özgür iradeleriyle gerçekleşmesi gerekir. Çünkü, af olarak tez edilen davranışın rastgele bir biçimde zorunluluktan kaynaklaması durumunda artık bu davranışın af olarak nitelendirilmesi ve boşanma davasının reddedilmesi mümkün değildir.”
(İHA)
